Gazownia znajdująca się przy ulicy Kasprzaka 25 w Warszawie to neo romanistyczny budynek powstały w 1856 roku na skutek porozumienia z Kontynentalnym Towarzystwem Gazownictwa z Dessau w sprawie budowania sieci gazowej w stolicy. Nie była to pierwsza gazownia w Warszawie, ale pełniła bardzo ważną rolę w funkcjonowaniu miasta. Do dziś możemy podziwiać kolektor gazu.

W czasach swojego funkcjonowania gazownia zatrudniała ponad 1200 osób, w tym 150 latarników- codziennie wychodzili na miasto, zapalali i gasili latarnie. Po odzyskaniu niepodległości gazownia przeszła w ręce Towarzystwa Dessauskiego. Ostatecznie gazownia stała się własnością państwa w 1929 roku. Podczas II wojny światowej pocisk trafił w zbiornik w którym było 23 000 metrów sześciennych gazu. Wybuchu nie było, gaz jednak zapalił się wstrzymując produkcję i dopływ gazu do miasta. Miejsce to odczuło na sobie Powstanie Warszawskie. Dopiero 18 stycznia 1945 roku gazownia została odbudowana, a w czerwcu gaz trafił do sieci miejskiej. Pod koniec XX wieku Zygmunt Hofman i Witold Thumenas stworzyli projekt budynku o czterech kondygnacjach naziemnych, podziemnej oraz kondygnacji technicznej dachu.

Obecnie mamy dwa nieczynne zbiorniki na gaz, neogotycką wieżę ciśnień, ogromny komin ? te elementy zostały wpisane do rejestru zabytków. Właścicielem budynków jest PGNiG ? miejsca te mają stać się centrami konferencyjnymi w najbliższym czasie. W jednym z budynków mamy Muzeum Gazownictwa w którym znajdziemy maszyny, urządzenia m.in. sprężarki do gazu, ssawy rotacyjne, płuczki amoniakowe, podziemne przewody gazowe i inne. Urządzenia te pracowały do 1978 roku, a samą produkcję gazu świetlnego zakończono 17 kwietnia 1978 roku.

Miejsce to szczególnie atrakcyjnie prezentuje się w godzinach wieczornych ? doskonałe dla fotografików oraz osób szukających inspiracji.